jueves – la oreja de van gogh (video oficial)
Σήμερα θα ακούσουμε ένα πολύ όμορφο τραγούδι από το γνωστό μας ισπανικό συγκρότημα ‘La oreja de Van Gogh’. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει και πολύ όμορφο video clip . Θα ακολουθήσει μετάφραση των στίχων σε σχόλιο.
letra
Si fuera más guapa y un poco más lista,
Si fuera especial, si fuera de revista,
Tendría el valor de cruzar el vagón
Y preguntarte quién eres.
Te sientas enfrente y ni te imaginas
Que llevo por ti mi falda más bonita,
Y al verte lanzar un bostezo al cristal
Se inundan mis pupilas.
De pronto me miras, te miro y suspiras,
Yo cierro los ojos, tu apartas la vista,
Apenas respiro , me hago pequeñita
Y me pongo a temblar.
Y así pasan los días de lunes a viernes,
Como las golondrinas del poema de Becquer,
De estación a estación,
En frente tú y yo , va y viene el silencio.
Y entonces ocurre, despiertan mis labios,
Pronuncian tu nombre tartamudeando,
Supongo que piensas qué chica mas tonta,
Y me quiero morir.
Pero el tiempo se para,
Te acercas diciendo,
“Yo aún no te conozco y ya te echaba de menos”,
Cada mañana rechazo el directo y elijo este tren.
Y ya estamos llegando, mi vida ha cambiado,
Un día especial este 11 de marzo,
Me tomas la mano, llegamos a un túnel
Que apaga la luz.
Te encuentro la cara gracias a mis manos,
me vuelvo valiente y te beso en los labios,
dices que me quieres y yo te regalo el último soplo de mi corazón
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
μεταφραση
αν ημουν πιο ομορφη και λιγο πιο εξυπνη
αν ημουν ξεχωριστη αν ημουν στα περιοδικα
θα ειχα το θαρρος να διασχισω το δρομο
και να ρωτησω ποιος εισαι
καθεσαι μπροστα και ουτε που φανταζεσαι
οτι φορω για σενα την πιο ομορφη φουστα μου
και μολις σε δω να χασμουριεσαι
οι κορες των ματιων μου πλημμυριζουν
ξαφνικα με κοιτας σε κοιτω και αναστεναζεις
εγω κλεινω τα ματια κι εσυ παιρνεις τη ματια σου
μολις που αναπνεω αισθανομαι μικρη
και αρχιζω να τρεμω
κι ετσι περνουν οι μερες απο τη δευτερα ως την παρασκευη
οπως τα χελιδονια στο ποιημα του μπεκερ
απο σταθμο σε σταθμο
απεναντι εγω κι εσυ
παει κι ερχεται η σιωπη
και τοτε συμβαινει ξυπνουν τα χειλη μου
προφερουν το ονομα σου τραυλιζοντας
υποθετω οτι σκεφτεσαι τι χαζη κοπελα
και θελω να πεθανω
αλλα ο χρονος σταματα
πλησιαζεις λεγοντας
εγω ακομα δε σε ξερω και ηδη μου ελειπες
καθε μερα απορριπτω την αμεση διαδρομη και επιλεγω αυτο το τραινο
και τωρα φθανουμε
η ζωη μου εχει αλλαξει
μια ξεχωριστη μερα η 11η μαρτιου
μου πιανεις το χερι φθανουμε σε ενα τουνελ
που σβηνει το φως
βρισκω το προσωπο σου χαρει στα χερια μου
γινομαι δυνατη και σε φιλω στα χειλη
μου λες οτι με θες κι εγω σου χαριζω την τελευταια πνοη της καρδιας μου