el quemado-tomás segovia
Ας δούμε σήμερα ένα ποιήμα του διάσημου μεξικανού συγγραφέα και ποιητή Tomás Segovia , που απεβίωσε προχθές. Το ποίημα φέρει τον τίτλο ‘El quemado’.
El quemado
De la mañana a la tarde
me consumes, sol; me secas
con tu gran ojo sin alma
pero así la noche al fin
halla en mí el duro carbón
que no podrá disolver,
y al corazón seco vuelve,
sombría y fresca, la savia
que blanca le sorbió el día.
1 Comment
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
μεταφραση
απ το πρωι ως το βραδυ
με καταναλωνεις ηλιε
με ξεραινεις
με το μεγαλο σου αψυχο ματι
αλλα ετσι η νυχτα στο τελος
βρισκει σε μενα τον ισχυρο ανθρακα
που δε θα μπορεσει να διαλυσει
και στην καρδια στεγνο γυρνα
σκοτεινο και δροσερο το νεκταρ
που λευκο το ρουφηξε η μερα