donde duele inspira – flowklorikos

Σήμερα θα ακούσουμε ένα αυθεντικό ραπ κομμάτι από την Ισπανία!!! Oι Flowklorikos λοιπόν είναι ένα συγκρότημα από την Ιβηρική χώρα , πολύ γνωστό εκεί , που σχηματίστηκε το 2000. Μάλιστα ο ένας MC – Ο Rafael Lechowski – είναι και ποιητής ! Θα ακολουθήσει εμτάφραση των στίχων σε σχόλιο.

letra
Oh dios me estoy matando, bebiendo y fumando
engañando al tiempo para soñar despierto y morir soñando

Apenas veo el cielo con el humo de las fabricas
ni oigo a mi conciencia con el ruido de las máquinas
pero se lo que hay bajo esas gafas de sol en diciembre
problemas y una mujer que no se defiende
todavía no ha amanecido ni nada parecido
pero un ángel aguarda en la parada del bus para traer algo a su nido

Puedo creerme dios si escribo un nuevo verso
pero dime quien soy yo en proporción al universo
y así descendí de la nube en la que vivía
y aprendí que para mí la rutina no es monotonía

Vivo en un mundo en el que la libertad tiene precio
procura que tus palabras sean mejores que el silencio
y cuando mi alma esta negra y nada me alegra tía
no hay lágrima en mis ojos pero lloro todos los días

Mi canto es de dolor como él de un pájaro enjaulado
apenas distingo el olor desde aquí al parque de al lado
era más feliz cuando era un crío ignorante
ya, bueno como todos pero ya no todo es como antes

Sé que mi defecto es pasajero
pero también sé que no vivir para siempre representa al mundo entero
y somos héroes de la clase obrera el villano es el tiempo
esclavo laboral al borde del aburrimiento

Soy un alquimista mortal sin miedo a la muerte
escribo versos de oro cuando muera vendré a verte
desde el infierno terrenal hasta mi cielo subterráneo
planeo a ras del océano sin temor a hacerme daño

Mi musa es una brisa de humo gris
represento al mundo entero pero solo creo en mi
Poeta y dramaturgo, taciturno de la urbe
dibujando nubes de humo con los dos dedos en V
El sol se precipita sobre el horizonte
una nueva cita con mi musa y no sé donde

Educa a los niños para no castigar a los hombres
comprometido con el arte pobre diablo muerto de hambre
para ver el arco iris has de soportar la lluvia
y yo siempre torturándome para ver si algo me alivia
Y grítame grita miel grítame vuelvo a mi cripta
el tic tac dicta.

Κατηγορία: ΜΟΥΣΙΚΗ
5 Comments
  1. 14 έτη ago
    juan_griego

    Ωραίο beat, στίχοι και flow. :-)

  2. 14 έτη ago
    Rosa

    μεταφραση
    θεε μου πεθαινω πινω και καπνιζω
    εξαπατωντας το χρονο για να ονειρευομαι ξυπνιος και να πεθαινω ονειρευοντας

    σχεδον δε βλεπω τον ουρανο απο τα καυσαερια των εργοστασιων
    ουτε ακουω τη συνειδηση μου με το θορυβο των μηχανων
    αλλα ξερω τι υπαρχει κατω απο αυτα τα γυαλια ηλιου το δεκεμβρη
    προβληματα και μια γυναικα που δε μπορει να αμυνθει
    ακομα δεν ξημερωσα ουτε κατι εμφανιστηκε
    αλλα ενας αγγελος περιμενει στη σταση του λεωφορειου για να φερει κατι στη φωλια του

    μπορω να πιστεψω θεε αν γραψω εναν νεο στιχο
    αλλα πες μου ποιος ειμαι εγω αναλογικα με το συμπαν
    κι ετσι κατεβηκα απο το συννεφο στο οπιο ζουσα
    και εμαθα οτι για μενα η ρουτινα δεν ειναι μονοτονια

    ζω σε εναν κοσμο στον οποιο η ελευθερια εχει τιμη
    να επιδιωκεις τα λογια σου να ειναι καλυτερα απο τη σιωπη
    και οταν η ψυχη μου ειναι μαυρη και τιποτα δε με κανει χαρουμενο κοπελια
    δεν υπαρχει δακρυ στα ματια μου αλλα κλαιω καθε μερα

    το τραγουδι μου ειναι τραγουδι πονου σαν παγιδευμενου πουλιου
    σχεδον δεν ξεχωριζω τη μυρωδια απο εδω μεχρι το παρκο εδω διπλα
    ημουν πιο ευτυχισμενος οταν ημουν ενα αδαες παιδι
    ναι πλεον οπως ολοι αλλα πλεον τιποτα δεν ειναι οπως πριν

    ξερω οτι το ελαττωμα μου ειναι περαστικο
    αλλα επισης ξερω οτι το να μη ζησεις για παντα εκπροσωπει ολον τον κοσμο
    αλλα ειμαστε ηρωες της εργατικης ταξης ο εγκληματιας ειναι ο χρονος
    εργατικος σκλαβος στα προθυρα της βαρεμαρας

    ειμαι ενας θνητος αλχημιστης χωρις φοβο για το θανατο
    γραφω στιχους απο χρυσο οταν πεθανω θα ερθω να σε δω
    απο την επιγεια κολαση στον υπογειο παραδεισο μου
    γλιστρω στα κυματα του ωκεανου χωρις φοβο μην πληγωθω

    η μουσα μου ειναι ενα αερακι απο γκριζο καπνο
    εκπροσωπω ολον τον κοσμο αλλα μονο σε μενα πιστευω
    ποιητη και δραματουργε σιωπη της πολης
    ζωγραφιζοντας συννεφακια καπνου με τα δαχτυλα σε ν
    ο ηλιος πεφτει στον οριζοντα
    ενα νεο ραντεβου με τη μουσα μου και δεν ξερω που

    μαθε τα παιδια να μην τιμωρουν τους ανθρωπους
    δεσμευμενος με τη φτωχη τεχνη διαβολε πολυ πεινασμενος
    για να δεις το ουρανιο τοξο πρεπει να υποστεις τη βροχη
    κι εγω παντα βασανιζομαι για να δω εαν κατι με ανακουφιζει
    και φωναξε μου φωνη απο μελι φωναξε μου και γυριζω στην κρυπτη μου
    το τικ τακ λεει

  3. 14 έτη ago
    Meet-sos (admin)

    σαν τον ΜΕΓΑ… επικίνδυνη ποίηση

  4. 14 έτη ago
    Rosa

    τι ωραιο κομματι

Αφήστε μια απάντηση

close
Facebook IconTwitter Icon