oda a la cebolla – pablo neruda
Ο λαϊκός ποιητής της Χιλής, Pablo Neruda, συμπεριέλαβε στις Ωδές του δύο πολύ δημοφιλή λαχανικά του απλού και φτωχού λαου: το κρεμμύδι και την τομάτα. Την τομάτα την είχαμε δει παλαιότερα, οπότε τώρα ήρθε η ώρα να δούμε και το υπέροχο αυτό ποιήμα, που είναι αφιερωμένο στο δεύτερο πιο δημοφιλές λαχανικό του λαού : το κρεμμύδι
ODA A LA CEBOLLA
Cebolla,
luminosa redoma,
pétalo a pétalo
se formó tu hermosura,
escamas de crystal te acrecentaron
y en el secreto de la tierra oscura
se redondeó tu vientre de rocío.
Bajo la tierra
fue el milagro
y cuando apareció
tu torpe tallo verde,
y nacieron
tus hojas como espadas en el huerto,
la tierra acumuló su poderío
mostrando tu desnuda transparencia,
y como en Afrodita el mar remoto
duplicó la magnolia
levantando sus senos,
la tierra
así te hizo,
cebolla,
clara como un planeta,
y destinada ,
a relucir ,
constelación constante,
redonda rosa de agua,
sobre
la mesa
de las pobres gentes.
Nos hiciste llorar sin afligirnos.
Yo cuanto existe celebré, cebolla,
pero para mi eres
más hermosa que un ave
de plumas cegadoras
eres para mis ojos
globo celeste, copa de platino,
baile inmóvil
de anémona nevada
y vive la fragancia de la tierra
en tu naturaleza cristalina
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Ωραίο! :-)
:-)
ωδη στο κρεμμυδι
κρεμμυδι
φωτεινη φιαλη
πεταλο με πεταλο
σχηματιστηκαν τα καλλη σου
νιφαδες κρυσταλλου σε επαυξησαν
και στο μυστικο της σκοτεινης γης
τυλιχτηκε η κρυσταλλινη κοιλια σου
κατω απο τη γη
εγενετο θαυμα
και οταν εμφανιστηκε
ο αξεστος πρασινος βλαστος σου
και γεννηθηκαν
τα φυλλα σου σαν σπαθια στο χωραφι
η γη μαζεψε την ισχυ της
δειχνοντας τη γυμνη σου διαφανεια
και οπως στην αφροδιτη η απομακρη θαλασσα
διπλωσε τη μανολια
σηκωνοντας τους μαστους της
η γη
ετσι σε εκανε
κρεμμυδι
φωτεινο σαν πλανητη
και προορισμενο
να φωτιζει
αστερισμος συνεχης
στρογγυλο ροδο του νερου
πανω
στο τραπεζι
του φτωχου λαου
μας εκανες να κλαψουμε χωρις να μας στεναχωρησεις
εγω ποσο γιορτασα κρεμμυδι
αλλα για μενα εισαι
πιο ομορφο απο ενα πουλι
με υπεροχα φτερα
εισαι στα ματια μου
μπαλονι ουρανιο κυπελλο πλατινενιο
ασταθης χορος
χιονισμενης ανεμωνης
και ζει το αρωμα της γης
στην κρυσταλλινη φυση σου