ο ψευδος βασιλιας της ισπανιας

Υπάρχει ένας αστικός μύθος ο οποίος υποτίθεται ότι αιτιολογεί τον “ψευδισμό των ισπανών” – ή τέλος πάντων τα πολλά «θήτα» και τα πολλά «δέλτα» που ακούγονται στην ισπανική γλώσσα. Αυτός λοιπόν είναι ο «θρύλος του ψευδού βασιλιά».

Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή κάποτε ζούσε στην Ισπανία ένας βασιλιάς ο οποίος ήταν ψευδός και λόγω αυτού ανάγκασε τους πάντες να μιλούν ψευδά και… έτσι δημιουργήθηκαν τα πολλά «δ» και «θ» στην Ισπανική γλώσσα.

Ο βασιλιάς αυτός υποτίθεται ότι ήταν ο Πέδρο της Καστίλλης (Pedro I de Castilla). Η θεωρία αυτή δεν θεωρείται πάντως ισχύουσα λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Μάλιστα οι γλωσσολόγοι λένε ότι το φαινόμενο του «θ» των ισπανικών αναπτύχθηκε κατά τον 16ο αιώνα, ενώ ο βασιλιάς Πέδρο έζησε τον 14ο. Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή πάντως, ότι o “ψευδός βασιλιάς” ήταν ο Φίλιππος ο δεύτερος (1554 – 1598)

Η επικρατούσα πάντως επιστημονική θεωρία είναι ότι το «θ» και το «δ» στην ισπανική γλώσσα είναι προϊόν φυσικής γλωσσικής και φθογγολογικής εξέλιξης, όπως άλλωστε και σε πολλές ακόμα γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Ισλανδικά, Αλβανικά).

Μήπως κι εμείς είχαμε κάποιον ψευδό βασιλιά στην Ελλάδα και έχουμε τόσα «δ» και «θ» στην γλώσσα μας?? (σε αντίθεση με όλους τους γείτονες μας πλην των Αλβανών) ή μήπως η Γαλλία και η Γερμανία είχαν κάποτε βασιλιάδες που δεν μπορούσαν να πουν το «ρ» ????

Βέβαια ,εν κατακλείδι, να υπενθυμίσουμε ότι δεν τίθεται θέμα «ψευδών ισπανών» εφόσον τα ισπανικά έχουν τόσο το «σ» όσο και το «θ». Ψευδός είναι κάποιος που δεν μπορεί να προσφέρει το «σ» και το προφέρει πάντα ως «θ».